Materialen: Polymeerklei, stof, kralen, kaarsen van echte was, kleine vondsten, alpacahaar, acrylverf en een stalen armatuur. stalen armatuur.

Datum: Ik begon aan dit stuk te werken in 2019, maar voltooide het in 2022

Metamorfose is een heel persoonlijk werk. En ik heb veel tijd nodig gehad om dit werk af te maken. Soms moet iets gewoon een tijdje geparkeerd worden totdat het weer helemaal logisch is.

Ze vertegenwoordigt de cyclus van het leven, van cocon, via rups, tot een natte gevleugelde vlinder, die ze in haar liefdevolle armen draagt. Ik ben de Metamorfose die mijn kinderen draagt. Mijn vleugels zijn er om het leven van mijn grootmoeders te vieren, ik heb hen nooit gekend. Ze stierven allebei toen mijn ouders tieners waren. Het verlies van een moeder op zo’n jonge leeftijd heeft een enorme impact, heb ik geleerd. Mijn vleugels zijn rouwaltaren met echte waskaarsen. De ene kant van  de vlinder is heel nuchter en de andere kant is uitbundig. Verschillende culturen gaan op heel verschillende manieren met de dood om. Ik ben altijd gefascineerd geweest door de dag van de dood, gevierd door de Mexicanen. Daarom gaf ik Metamorphosis een Mexicaanse kant, als contrast met onze Nederlandse sobere manier van herdenken. Ik heb persoonlijk de verschillende soorten rouw ervaren en ik weet dat het hoe dan ook pijn doet. Aan de andere kant maakt de dood deel uit van de cyclus waar we allemaal doorheen gaan. Als ik deze wereld verlaat, hopelijk als ik oud en voldaan ben, wil dat mijn familie mijn voorbije bestaan ​​viert. Tot die tijd zal ik van ze houden met alles wat ik in me heb.