Een tweedelig sculptuur:
een prachtige oude meermin.
Vorig jaar maakt ik Rock’n roll Mermaid. Een sculptuur dat ik in drie delen bakte, omdat het niet in het geheel in mijn oven past. Daarna maakt ik de delen weer aan elkaar door middel van ijzerdraad en expoxyklei, zoals ik vele artiesten zag al zag doen. Hier zie je niets van aan de zichtzijden van het werk.
Door het nadenken over de verschillende delen en hoe ik haar weer tot 1 geheel zou maken, onstonden er gaandeweg ook andere ideeen over het maken van een tweedelig sculptuur dat uit losse onderdelen zou blijven bestaan en waar ons verbeeldend vermogen het beeld zou aanvullen tot een geheel. Een soort optische illusie waarbij het lijkt alsof ze uit de wand komt.
Het opbouwen van de basis ging lastig. Ik wilde dat het sculptuur schuin uit de wand zou komen. Daardoor leunde het hoofd zwaar op het bovenlijf en ontstond de vorm ofwel lichaamshouding van een oudere vrouw. Op de foto hieronder is te zien hoe ik haar hoofd vanwege de lastige constructie lange tijd moest ondersteunen met en leeg bierflesje :D
Hoewel ik een ander idee had toen ik begon besloot ik mee te gaan in de vorm die ontstond. Ik wilde al lang een keer een portret van een mooie oude vrouw maken maken. Mensen kunnen op zo’n mooie manier oud worden. Veel rimpels zijn voor een figuratief beeldhouwer een prachtige uitdaging. Het zou wel zoals ik eerder bedacht had een zeemeermin worden. Een prachtige verweerde meermin, om mijzelf eraan te herinneren dat ik, hoe oud ook, altijd mag blijven dromen.
In mijn school rapporten stond altijd dat ik een dromerig kind was, en dat werd dan niet positief bedoeld. Later werd het gelukkig mijn kracht. Mijn vermogen de realiteit te mixen met fantastieke mogelijkheden. Alles denkbeeldig uit elkaar te halen te halen om er met mijn handen een tastbaar figuur van te maken.
Om de fantastische werkelijkheid te verbinden met de fantastiche verbeelding gaf ik haar een vliegende vis in haar handen. Soms is wat onwerkelijk lijkt, toch mogelijk en andersom. Dat thema komt ook voor in mijn werk “An extraordinary trio“.
Ik maakte nog een extra vliegende vis van papierporselein. Deze kan eventueel bij het werk opgehangen worden. Dat zal ik later bepalen.
Tijden de bisquebak heb ik haar bovenlijf goed ondersteund. Gelukkig kwam ze zonder scheuren de kiln uit. Wat een opluchting. Bij sommige constructies houd je toch je hart vast als je ze gaat bakken. Zo vond ik wel eens een werk, waarmee ik te ongeduldig was en te snel wilde bakken, in duizenden stukjes terug. Sindsdien laat ik het heel lang drogen. Dat is best moeilijk, maar dat bleek echt de oplossing te zijn. Het haar van deze zeemeermin heb ik vrij losjes geconstrueerd en de achterkant had het in een eerder stadium van de opbouw heel moeilijk, maar alles zit precies waar ik het heb geplaatst. Dankzij het lange drogen.
De volgende fase is het glazuren. Tot nu toe gebruikte ik kant en klaar glazuur. Maar ik wil dit jaar ook mijn eigen glazuur leren maken. Daarom kocht ik een goed boek, special effect glazes van Linda Bloomfield. Het legt helder uit welke ingrediënten er in alle mogelijke glazuren zitten en hoe je deze kunt combineren tot een glazuur dat je mooi vindt. Het is een grote stap in een scheikundige wereld die ik nog niet ken, maar van de afbeeldingen in het boek wordt ik heel enthousiast.
Hoe ik dit werk zal glazuren is nu dus nog even een puzzel en zal waarschijnlijk een combinatie van verschillende glazuren worden. Kant en klaar en zelfgemaakt. Daarover zal ik schrijven in een ander blog.
Bedankt voor het lezen!
Liefs Lisa Roxette