Ik ben blij dat ik mijn eigen oven heb. Het is groot genoeg voor serviesgoed en kleine sculpturen. Maar ik wilde al heel lang graag grotere sculpturen maken. Ik maakte sculpturen die in mijn oven thuis pasten. En dat was een hele worsteling. Zo nu en dan paste het amper.
Sinds ik keramische sculpturen maak, heb ik het formaat steeds aangepast aan de oven. Maar nu ben ik klaar om groter te gaan werken.
Een tijdje geleden maakte ik een krab met de zeemeermin op de rug. Ik vond het zo leuk om die zeemeermin te maken dat ik me grotere zeemeerminnen begon voor te stellen die aan de muur of zelfs aan het plafond hingen. Plafond zou een optie kunnen zijn voor de toekomst. Ik moet eerst leren omgaan met een maat die niet in mijn oven past. Beelden hangen aan plafonds, dat is voorlopig echt een brug te ver. Dus ik ga haar aan de muur hangen.
Vervolgens begon ik te tekenen en besloot toen de maat te bepalen. Mijn werkruimte is ook niet zo groot, dus ik dacht dat 1 meter bij 40 voorlopig de limiet is. Dan kan ik het nog oppakken en verplaatsen. En mijn oven is 40 cm breed, dus ik hoef haar alleen maar in drie stukken te snijden.
Binnen een uur had ik de ruwe kleischets op de houten plank. De details kostte me een paar weken. Dat komt omdat ik af en toe afstand moest nemen om na te denken over alle beeldhouwmogelijkheden. Maar ik maak ook servies en werk aan mijn website. Het is veel.
Toen ik bijna klaar was, besloot ik dat ik golven moest toevoegen. Haar staart is erg dun, lang en kwetsbaar. De golven geven de staart hopelijk wat houvast.
Vorige week was ze klaar voor de volgende stap. Het snijden. Ik stelde een beetje uit.. het leek zo gemakkelijk toen ik besloot hoe groot ze zou worden. Maar het is echt moeilijk om een werk waar je zo veel tijd in het getoken en waar je van bent gaan houden, in stukken te snijden.
Ik had eindelijk het gevoel dat ik het gewoon moest doen, maakte een keuze waar ik moest snijden, en ik deed het.
Dan kan het gekke onderdeel van het uithollen. Ik moest elk stuk omdraaien om grote stukken klei weg te schrapen. Gelukkig had mijn lieve man wat schuim waar ik haar op kon leggen. Ik heb het schuim hier en daar uitgehold om er zeker van te zijn dat de druk van al haar vormen zich verspreidde. Het was echt stressvol, echt. Ik was echt chagrijnig! Maar goed, het is echt leuk gelukt. Dit werkt echt. Ze was droog genoeg, het schuim hield haar veilig en ik heb veel klei weg kunnen schrapen.dat scheelt weer in het gewicht.
De zeemeermin uitsnijden zodat ze in de oven past
Ik vind het zo’n avontuur, werken met klei! Ik heb nog veel te leren en ik moet de moed hebben om mijn beeldhouwdromen waar te maken. Maar ik doe het. En dat is een verdomd goed gevoel!
Beslissen over hoe je de details van de staart vormgeeft
Op dit moment ben ik de zeemeermin aan het onderglazuren. Ik doe het langzaam, want ik wil niets overhaasten. Weer een grote stap in het onbekende. Zie je later!
Liefs Lisa Roxette